ماه
ماه تنها قمر طبیعی زمین و تنها جرم آسمانیست که انسان بر روی آن حضور داشته است. ماه روشن ترین جرم در آسمان شب است اما نوری از خود تولید نمی‌کند در عوض نور خورشید را منعکس می‌کند؛ مانند زمین و دیگر اعضای منظومه شمسی، عمر ماه حدود ۶/۴ بیلیون سال می‌باشد.
ماه از زمین بسیار کوچکتر است. میانگین شعاع ماه ۴/۱۷۳۷ کیلومتر، حدود ۲۷ درصد شعاع زمین می‌باشد.
جرم آن نیز از جرم زمین بسیار کمتر است. جرم زمین ۸۱ برابر جرم ماه می‌باشد. چگالی ماه حدود ۳۴/۳ گرم در هر سانتیمتر مکعب، تقریبا ۶۰ درصد چگالی زمین است.
از آنجائیکه جرم ماه از جرم زمین کمتر است، نیروی گرانش در سطح آن نیز کمتر از زمین و حدود یک ششم آن می‌باشد. بدین ترتیب شخصی که بر روی ماه ایستاده احساس می‌کند که پنج ششم از وزن خود را از دست داده است. همینطور اگر سنگی را در سطح ماه رها کنیم بسیار آهسته‌تر از سنگی که در زمین رها شده، به سطح ماه می‌رسد.
علیرغم نیروی گرانش نسبتا ضعیف ماه، فاصله آن تا زمین به قدری کم است که باعث ایجاد جذر و مد در آبهای زمین می‌گردد.
میانگین فاصله مرکز ماه تا مرکز زمین ۳۸۴. ۴۶۷ کیلومتر است. این فاصله در حال افزایش است البته باسرعتی بسیار اندک. ماه در هر سال ۸/۳ سانتیمتر از زمین دورتر می‌شود.
دمای سطح ماه در ناحیه استوایی آن از بسیار سرد یعنی ۱۷۳- درجه سانتیگراد در شب تا بسیار گرم یعنی ۱۲۷+ درجه سانتیگراد در طی روز، متغیر است. در چاله‌های عمیق نزدیک قطبهای ماه، دما همیشه حدود ۲۴۰- درجه سانتیگراد است.
در ماه هیچ گونه از حیات وجود ندارد. در مقایسه با زمین، این قمر تغییرات اندکی در طی بیلیونها سال داشته است. در ماه، آسمان حتی در طی روز سیاه است و ستارگان همیشه دیده می‌شوند.
وقتی از زمین با چشم غیر مسلح به ماه نگاه می‌کنیم، می‌توانیم مناطق تیره و روشنی بر روی سطح ماه ببینیم. مناطق روشن ارتفاعات ناهمواری هستند که به واسطه برخوردهای اجرام آسمانی با ماه به وجود آمده‌اند. به این مناطق تری (terrae) می‌گویند.
کلمه تری یک کلمه‌یونانی به معنی زمینها می‌باشد. مناطق مرتفع، پوسته اصلی ماه می‌باشند که به دلیل برخورد انواع اجرام آسمانی قطعه قطعه شده‌اند. قطر چاله‌های زیادی در منطقه تری متجاوز از ۴۰ کیلومتر می‌باشد. بزرگترین آنها حوزه ایتکن (Aitken) قطب جنوب با قطر ۲۵۰۰ کیلومتر است.
مناطق تیره با نام ماریا (maria) شناخته می‌شوند. ماریا واژه‌ای یونانی به معنی دریا می‌باشد. این نام به جهت هموار بودن مناطق تیره و شباهت آنها به بسترهای وسیع آب به این مناطق اطلاق می‌گردد. این مناطق با لایه‌ای از مواد مذاب که بیلیونها سال پیش از آتشفشانهای فعال فوران کرده و اکنون منجمد شده اند، پوشیده شده است. از آن زمان، برخورد اجرام آسمانی چاله هایی را در نواحی ماریا ایجاد کرده‌اند.
ماه جو قابل ملاحظه‌ای ندارد اما مقدار اندکی گاز در سطح آن وجود دارد. مردم اغلب این گازها را اتمسفر ماه می‌دانند. این اتمسفر می‌تواند اگزوسفر (exosphere) یا «جو خارجی» نیز نامیده شود. اگزوسفر به ذرات بسیار کم چگالی گفته می‌شود که پیرامون یک جسم بدون هوا را احاطه کرده است. عطارد و برخی از اجرام منظومه شمسی نیز دارای اگزوسفر می‌باشند.
- فهرست مطالب و مندرجات
- ماه. 3
- حرکات ماه. 4
- گردش و مدار. 5
- فازها 6
- لیبراسیون یا رخگرد. 7
- شکل گیری و تحولات ماه. 8
- اگزوسفر ماه. 9
- نشانه‌های آتشفشانی.. 11
- درون ماه. 12
- پوسته. 12
- جبه. 12
- هسته. 12
- تاریخچه مطالعات ماه. 13
- مشاهدات اولیه با تلسکوپ… 14
- تشخیص منشاء چاله‌ها 14
- مشخصات ماه. 14
- منابع و مآخذ. 15
قسمت‌هایی از این مقاله حذف شده و نسخه کامل آن فقط در فایل‌های word و Pdf موجود هستند.
لطفا برای دریافت نسخه کامل این مقاله فایل‌های word و pdf را دانلود نمائید.
با خرید این محصول فایل word و PDF مربوط به این مقاله را دریافت خواهید کرد.
لینک دانلود بی‌درنگ پس از پرداخت نمایش داده شده و فایل فشرده مربوط به این مقاله آماده دانلود خواهد بود.
تعداد صفحات: 15 صفحه | حجم فایل: کمتر از 1 مگابایت | فونت استفاده شده: B Zar | به همراه صفحه اول
رمز فایل فشرده: www.4goush.net
