مقدمه
ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بن عبدالخالق ارلاس، (۱۰۵۴–۱۱۳۳) متخلص به بیدل، و نیز مشهور با نام بیدل دهلوی شاعر پارسی‌سرای سبک هندی در اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم هجری است.
بیدِلْ، ابوالمعالی میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی شاعر پارسی گوی هند و صوفی و نماینده برجسته سبک هندی است که از سالیان گذشته دارای جایگاهی خاص در علم و ادب فارسی بوده است. او از معدود شاعرانی است که در بیان شاعرانه خود افکار فلسفی و تجربه های عرفانی را به نمایش گذاشته است.
زندگینامه
ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل فرزند میرزا عبدالخالق در سال ۱۰۵۴ هـ. ق در پتنه در ایالت بهار هندوستان به دنیا آمد و در آن‌جا رشد کرد و تربیت یافت. سال تولد او از «انتخاب» و «فیض قدس» در می‌آید. او شاعر پارسی‌گوی است که از ترکان جغتایی برلاس یا ارلاس بدخشان بود؛ وی بیشتر عمر خود را در شاه جهان‌آباد دهلی زندگی کرد و آثار منظوم و منثور خود را خلق کرد.
او در سال ۱۰۷۹ ه.ق به‌خدمت محمداعظم بن اورنگ زیب پیوست. سپس، به سیاحت پرداخت، و سرانجام، در «سال ۱۰۹۶ ه. ق» در دهلی سکنی گزید، و نزد آصف جاه اول، (نظام حیدرآباد) دکن منزلت بلند داشت.
بیدل در روز پنج‌شنبه چهارم صفر سال ۱۱۳۳ ه. ق در دهلی زندگی را به‌درود گفت و در صحن خانه‌اش، در جایی که خودش وصیت کرده بود، دفن گردید.
مرگ و محل دفن بیدل
علامه صلاح‌الدین سلجوقی در صفحه‌ی ۸۷ کتاب نقد بیدل این‌طور می‌نویسد:
«حینی که به هند بودم، از بیدل خیلی جستجو نمودم، ولی، معلوم شد که مردم هند کنون بیدل را فراموش کرده‌اند. (مظهر) و (ظهوری) نزد ایشان بارها بلندتر است از بیدل. قبر بیدل هم پیدا نشد، و من به درجه‌ی اخیر به حیث یک جنرال قونسل افغانی که نزد اهل هند محترم است خیلی کوشیدم. در پایان کوشش خود به این فکر آمدم که بقایای او را به کابل آورده‌اند، و من درین‌باره با استاد سیدمحمدداود الحسینی همنوا هستم. اسناد استاد موصوف خوب قوی است، و علاوه بر آن، گم شدن و ناپدید شدن ناگهانی قبر در زمانی که در آن محیط بزرگ‌ترین شاعر و صوفی و ادیب محسوب می‌شد، هیچ معنی ندارد به‌جز اینکه جثه‌ی او را از خانه‌اش (که طبعاً قبر در خانه معنی دیگری ندارد به‌جز اینکه موقت باشد) رسماً به وطنش و باز به جایی که در قریه‌ی (خواجه رواش) به‌نام محله‌ی چغتایی‌ها، یعنی اقوام بیدل، معمور و معروف بوده‌است و تا کنون مرکز صوفی‌های وحدت‌الوجودی یعنی انصاری‌های پای منار است، آورده‌اند».
استاد سلجوقی سپس ادامه می‌دهد:
«اینکه اگر بعضی می‌گویند یا بگویند که قبر بیدل از طرف بعضی مهاجمین از بین رفته‌است معنی ندارد. مهاجمین به بسیاری قبرها حمله کرده‌اند؛ ولی قبر از میان نرفته‌است. این کار به قبر جامی هم صورت گرفت ولی قبر باقی ماند و کنون مرجع خاص و عام است. مخصوصاً که مهاجم مانند سیل زودگذر باشد؛ و طبیعی است که آن‌طور مقبره‌ی مورد تجاوز هنوز محترم‌تر و محبوب‌تر و آبادتر می‌گردد.»
در اسناد استاد سیدمحمدداود الحسینی که سلجوقی عنوان کرده، از حدود ۸۶ شخصیت یاد شده‌است، که آوردن نام همه‌ی آنان در این مقاله جایز و میسر نیست. در این‌جا تنها برخی از این اشخاص ذکر می‌شوند: استاد بیتاب، علامه صلاح‌الدین سلجوقی، میرغلام حضرت شایق جمال، میرغلام‌محمد غبار، سرور گویا اعتمادی، استاد خلیل‌الله خلیلی، دکتر میرنجم‌الدین انصاری، پروفسور میرامان‌الدین…
- فهرست مطالب
- مقدمه. 3
- زندگینامه. 3
- مرگ و محل دفن بیدل. 3
- سبک و هنر شعری.. 8
- آثار. 8
- طور معرفت… 9
- نسخه‌های کلیات بیدل. 10
- آثار مربوط به بیدل. 10
- کتاب… 10
- نمونه اشعار. 10
- غزل. 10
- رباعیات… 11
- منابع و مآخذ. 11
قسمت‌هایی از این مقاله حذف شده و نسخه کامل آن فقط در فایل‌های word و Pdf قابل دانلود است.
لطفا برای دریافت نسخه کامل این مقاله فایل‌های word و pdf را دانلود نمائید.
با خرید این محصول فایل word و PDF مربوط به این مقاله را دریافت خواهید کرد.
لینک دانلود بی‌درنگ پس از پرداخت نمایش داده شده و فایل فشرده مربوط به این مقاله آماده دانلود خواهد بود.
تعداد صفحات: 11 صفحه | حجم فایل: کمتر از 1 مگابایت | فونت استفاده شده: B Zar به همراه صفحه اول
رمز فایل فشرده: www.4goush.net
