دانلود زندگی‌نامه کوتاه «خواجوی کرمانی»
خواجوی کرمانی
خواجو چو این این را، دیگر نخواهی یافتن
باری به هر نوعی چرا، ضایع کنی ایام را
(خواجو) کمال‌الدین ابوالعطا محمود بن علی بن محمود، متخلص به خواجوی کرمانی، شاعر و عارف بزرگ و برجسته ایرانی سده هشتم، در تاریخ سوم دی ماه سال ۶۶۹ خورشیدی، مطابق با ۲۰ ذی الحجه سال ۶۸۹ ه. ق. در کرمان به دنیا آمد. او را «نخلبند شعرا»، «خلاق المعانی» و «ملک الفضلا» نامیده‌اند. خواجوی کرمانی فضایل مقدماتی را در کرمان کسب و سپس راهی شیراز شد و از محضر پرفیض علمای آن دیار توشه‌ها اندوخت.
او چندی نیز در اصفهان رحل اقامت افکند. اشعار عارفانه خواجو بسیار زیبا و خواجوی کرمانی درمثنوی از نظامی پیروی می‌کند ولی روان تر از او می‌سراید. مهم‌ترین آثار این شاعر نامی ایران زمین عبارت‌اند از:
۱- دیوان اشعارش شامل قصاید، غزلیات، قطعات، ترجیعات و رباعیات که بر روی هم به دو بخش صنایع الکمال و بدایع الجمال تقسیم می‌شود.
۲- شش مثنوی در وزن‌های گوناگون با این نام‌ها: سام نامه، همای و همایون، گل و نوروز، روضه الانوار، کمال نامه و گوهر نامه. پنج مثنوی اخیر بر روی هم خمسه خواجو را تشکیل می‌دهد.
مجموع اشعار خواجو از چهل هزار بیت فراتر میرود. وی در سرودن غزل، قصیده و مثنوی (خاصه در غزل) توانایی و استعداد بسیار زیادی داشته؛ چنانکه بسیاری از غزلیات حافظ، حال و هوای غزلهای خواجو را دارد و چه از لحاظ مضمون و چه از لحاظ شکلی از او تاثیر گرفته است؛ اما به جهت این که خواجو در فاصله زمانی زندگی دو شاعر بسیار برجسته و گرانسنگ تاریخ زبان و ادب پارسی، یعنی سعدی و حافظ می‌زیسته به نظر آنوبانینی تقریبا گمنام واقع شده و مقام شاعری وی چنان که باید شناخته نشده است. خواجو در سال ۷۵۳ ه. ق. وفات یافت و در کنار دروازه قرآن شیراز بر دامنه کوه الله اکبر مدفون گردید.
قسمت‌هایی از این مقاله حذف شده و نسخه کامل آن فقط در فایل‌های word و Pdf قابل دانلود است.
لطفا برای دریافت نسخه کامل این مقاله فایل‌های word و pdf را دانلود نمائید.
با خرید این محصول فایل word و PDF مربوط به این مقاله را دریافت خواهید کرد.
لینک دانلود بی‌درنگ پس از پرداخت نمایش داده شده و فایل فشرده مربوط به این مقاله آماده دانلود خواهد بود.
تعداد صفحات: 2 صفحه | حجم فایل: کمتر از 1 مگابایت | فونت استفاده شده: B Zar | به همراه صفحه اول
رمز فایل فشرده: www.4goush.net
