دانلود تحقیق همافران چه کسانی بودند؟ (6 صفحه)
همافران افراد دیپلمه‌ای بودند که در سال‌های پایانی رژیم پهلوی و به منظور تشکیل‌کادر فنی پیشرفته برای نیروی هوایی با شرایط خاص و حقوِ و مزایای قابل توجه ومکفی پذیرفته شده بودند، ولی در برابر مقررات استخدام نباید به درجه‌ی افسری نائل‌شوند. آنان بعد از استخدام و طی دوره‌های آموزشی در ایران و نیز آمریکا و گذشت‌مدتی از تعهدات‌شان، دیگر حاضر به خدمت در نیروی هوایی نبودند؛ چرا که به علت‌تخصص‌هایی که داشتند، می‌توانستند به خوبی جذب بازار کار آزاد شوند و در بخش‌خصوصی به فعالیت بپردازند و از درآمد بیش‌تری نیز بهره‌مند شوند. گروهی از آنان نیزخواستار از میان برداشته شدن مانع ترفیعات خودشان بودند تا به درجه‌ی افسری نائل‌شوند، چرا که تبعیض آشکار میان آنان و نظامیان وجود داشت. نیروی هوایی در برابرقبول چنین خواست‌هایی مقاومت می‌کرد؛ چرا که در صورت قبول این خواست‌هااداره‌ی امور فنی که همافران عهده‌دار آن بودند، با اختلال مواجه می‌شد و از طرف دیگرنیز نیروی هوایی توانایی و نیز ظرفیت جذب افسر را نداشت. این عوامل باعث ایجادنارضایتی نزد همافران شده بود. آنان با توجه به ارتباطاتی که با مراکز آموزشی از جمله‌دانشگاه‌ها داشتند، در جریان انقلاب قرار گرفته بودند و نارضایتی‌های‌شان از ارتش نیزمزید بر علت شده بود. به این خاطر بود که سران ارتش به‌ویژه، نیروی هوایی از آنان‌هراسان بودند.
همافران از آغاز شدت گرفتن سیر انقلاب اسلامی، تحرکاتی کرده بودند و نارضایتی‌آنان و نیز همدلی‌های‌شان با انقلابیون مشهود بود. آنان از پاییز 1357، در پایگاه‌های‌خود، علیه رژیم پهلوی تظاهرات و راهپیمایی و نسبت به عملکرد رژیم پهلوی اعتراض‌می‌کردند. در دی 1357، چند تظاهرات گسترده توسط آنان صورت گرفت و اخبار این‌تظاهرات‌ها بلافاصله در مطبوعات انعکاس پیدا کرد، ولی ستاد بزرگ ارتشتاران، همواره‌آن تظاهرات را تکذیب و اعلام می‌کرد که چنین تظاهراتی صورت نگرفته است، ولی باوجود این تکذیب‌ها، تظاهرات و راهپیمایی همافران همچنان تداوم داشت.
این تظاهرات‌ها باعث شد تا ستاد بزرگ ارتشتاران با اعزام هیأت‌هایی، موضوع را بررسی کند.
هیأت‌های اعزامی، پس از بازرسی از پایگاه‌ها، وجود اعتراضات را تأیید کردند ومتعاقب آن، تعدادی از همافران بازداشت یا به پایگاه‌های دیگر تبعید شدند؛ از جمله450 نفر از همافران پایگاه شاهرخی همدان، به تبریز منتقل شدند و تعدادی از همافران‌پایگاه‌های اصفهان و شیراز نیز به خاش تبعید شدند. این اقدامات موجب تحریک‌دیگر پایگاه‌های همافران شد. در سی‌ام دی ماه، پایگاه نیروی هوایی بندرعباس شاهدراهپیمایی گسترده‌ی همافران بود. آنانکه به نشانه‌ی همبستگی با همافران شاهرخی‌همدان، وحدتی و… تظاهرات کرده بودند، قطعنامه‌ای را در هفت بند صادر کردند که درآن تصریح شده بود:
1 ـ همافران پایگاه هوایی بندرعباس با ملت ایران و همافران شاهرخی همدان ووحدتی اعلام همبستگی می‌کنند.
2 ـ از دستورات علیه مردم و به نفع دستگاه طاغوت حمایت نمی‌کنیم.
3 ـ احتیاجی به مستشاران نظامی آمریکا نداریم.
4 ـ زیر بار کودتای نظامی نمی‌رویم.
5 ـ هر فرماندهی که قصد کودتای نظامی داشته باشد، اول خودش و بعدطرفدارانش کشته خواهند شد.
6 ـ مستشاران آمریکایی باید از پایگاه هوایی بندرعباس اخراج شوند.
7 ـ مأموران ساواک هر چه زودتر باید از پایگاه هوایی بندرعباس تخلیه‌شوند.»
این موضوع، نگرانی بیش از پیش عوامل رژیم پهلوی را برانگیخت. ژنرال هایزر که‌آن‌روزها سران نیروهای نظامی را در کمیته‌ای موسوم به کمیته‌ی بحران جمع کرده بود، در این زمینه می‌گوید:
«… خیلی بد به نظر می‌رسید که تمام این مشکلات و مسائل داشت در نیروی‌هوایی اتفاِ می‌افتاد، درست در جایی که ما کمترین انتظار را داشتیم؛ زیرا آنهاتحصیلکرده‌ی آمریکا و نیز تحصیلکرده‌ترین بخش بودند…
قسمت‌هایی از این مقاله حذف شده و نسخه کامل آن فقط در فایل‌های word و Pdf قابل دانلود است.
لطفا برای دریافت نسخه کامل این مقاله فایل‌های word و pdf را دانلود نمائید.
با خرید این محصول فایل word و PDF مربوط به این مقاله را دریافت خواهید کرد.
لینک دانلود بی‌درنگ پس از پرداخت نمایش داده شده و فایل فشرده مربوط به این مقاله آماده دانلود خواهد بود.
تعداد صفحات: 6 صفحه | حجم فایل: کمتر از 1 مگابایت | فونت استفاده شده: B Zar | به همراه صفحه اول
رمز فایل فشرده: www.4goush.net
