جوجه گوشتی، سویه‌هایی از جوجه‌های مرغ و خروس می‌باشد که برای تولید گوشت، پرورش داده می‌شوند. جوجه‌های گوشتی یکی از فراوان‌ترین گونه‌های حیوانات اهلی می‌باشند و بیش‌ترین جمعیت را به نسبت جوجه‌های گونه‌های دیگر پرندگان دارند.
در ابتدا خروس‌ها برای جنگیدن با هم‌دیگر در آسیا، افریقا و اروپا پرورش داده می‌شدند و توجه اندکی به تولید تخم‌مرغ و گوشت آنها می‌شد.
قبل از توسعه نژادهای تجاری گوشتی، جوجه خروس‌ها به عنوان جوجه گوشتی مورد استفاده قرار می‌گرفت. پرورش و اصلاح‌نژاد جوجه‌های گوشتی در سال‌های ۱۹۱۶ صورت گرفت.
سویه ترکیبی جوجه‌های گوشتی از تلاقی جوجه خروس کورنیش و جوجه مرغ پلیموت سفید تولید شد این سویه اولین تلاش برای به دست آوردن یک سویه به خصوص گوشتی بود که در دهه ۱۹۳۰ معرفی گردید.
برای پرورش جوجه‌های گوشتی، جوجه‌های یک‌روزه از مرغ مادر گوشتی و جوجه‌کشی‌ها خریداری شده و سپس به مرغ‌داری منتقل می‌شود. به علت پرورش سریع جوجه‌های گوشتی که در عرض ۴۲ روز از وزن ۴۲ گرم به ۲۵۰۰ گرم می‌رسند، برنامه‌های پرورشی، تغذیه‌ای و بهداشتی به خصوصی در گله‌های پرورشی صورت می‌گیرد به طوری که پرورش سنتی آن قابل مقایسه با نوع صنعتی آن نیست.
محل مزرعه پرورش طیور باید به نحوی انتخاب شود که در اطراف آن تراکم واحدهای پرورش دام و طیور کم باشد و هم‌چنین با مراکز مرتبطی مانند جوجه‌کشی، کشتارگاه‌ها، مراکز فراوری ضایعات و پسماندهای دام و طیور و حتی واحدهای کشاورزی و خصوصا گلخانه‌ای که از فضولات دام و طیور به عنوان کود استفاده می‌کنند و می‌توانند موجب انتقال عوامل بیماری‌زا شوند دارای فاصله مناسب باشند.
۲۴ ساعت قبل از ورود جوجه‌ها به سالن باید محل تخلیه جوجه‌ها گرم شود. دمای مناسب جهت ۴۸ ساعت اول زندگی جوجه‌ها ۳۲ درجه سانتی‌گراد در ارتفاع ۳۰ سانتی‌متری از کف سالن می‌باشد. هم‌چنین باید رطوبت کافی ۵۵ تا ۷۰ درصد نیز طی دوره پرورشی تامین شود. جوجه‌ها همیشه باید به آب تازه و تمیز دسترسی داشته باشند. منبع تأمین آب مصرفی یک مرغ‌داری معمولاً چاه آب، مخزن ذخیره آب و یا در مواردی لوله‌کشی آب تصفیه شهری می‌باشد ولی به هر حال آب باید در یک منبع و یا تانک بزرگ ذخیره شود. جهت تأمین فشار مناسب آب، تانک آب باید در محل مرتفعی مستقر گردد.
رشد سریع طیور نیاز به پروتئین را در آنها افزایش می‌دهد. پروتئین خوراک طیور به نوع طیور، سن و مرحله تولید آنها بستگی دارد. میزان غذای مصرفی روزانه طیور با میزان انرژی خوراک، مواد مغذی آن، سن، وزن بدن، حرارت محیط و میزان تولید آنها رابطه مستقیم دارد. افزایش انرژی غذا موجب کاهش مصرف روزانه آن می‌شود در صورتی که نسبت انرژی به پروتئین در خوراک طیور در نظر گرفته نشود و پرنده غذای خود را تنها براساس انرژی تامین نماید، میزان رشد طیور بر اثر کاهش پروتئین مصرفی کاهش پیدا می‌یابد. به طور کلی طیور به اندازه‌ای غذا می‌خورند که احتیاجات انرژی خود را تامین کند که در این صورت خوراک دادن به صورت اختیاری یا آزاد امری غیرمنطقی نخواهد بود.
واکسیناسیون به عنوان یکی از مهم‌ترین راه‌های پیشگیری از بیماری‌های ویروسی در صنعت طیور مطرح می‌باشد. واکسیناسیون موجب فعال شدن دستگاه ایمنی بدن پرنده و در نتیجه افزایش ایمنی بدن در مقابل بیماری‌ها می‌گردد. صنعتی شدن پرورش طیور، افزایش تراکم نگه‌داری و استفاده از روش‌های مختلف جهت بالا بردن میزان تولید و افزایش ظرفیت‌های ژنتیکی طیور به منظور تولید بیشتر، باعث شده تا طیور به طور روز افزونی در معرض بیماری‌های ویروسی و باکتریایی قرار گیرند.
قسمت‌هایی که با «…………………………….» مشخص شده‌اند از مقاله حذف شده و فقط در نسخه word و Pdf موجود هستند.
لطفا برای دریافت نسخه کامل این مقاله فایل‌های word و pdf را دانلود نمائید.
با خرید این محصول فایل word و PDF مربوط به این مقاله را دریافت خواهید کرد.
لینک دانلود بی‌درنگ پس از پرداخت نمایش داده شده و فایل فشرده مربوط به این مقاله آماده دانلود خواهد بود.
تعداد صفحات: 3 صفحه | حجم فایل: کمتر از 1 مگابایت | فونت استفاده شده: B Zar | به همراه صفحه اول
رمز فایل فشرده: www.4goush.net
